Görünen o ki geldiğiniz gibi gideceksiniz!

Kriz… Ekonomik kriz, toplumsal kriz, yönetimsel kriz, siyasi kriz…

Krizler ülkesi olduk günden güne…

Sattık, yenisini yapmadık; üretmedik tükettik, vergiye boğulduk…

Hayvancılık bitti, tarım bitti…

Ucuz iş gücüyle anılan bir ülke olduk…

Zamlara boğulduk…

Maaşlar açlık sınırının altından çıkamadı…

Türk lirası, döviz karşısında eridi…

Dengeli beslenmek bir yana, toplumun dengesi bozuldu…

Evine ekmek götürmekte zorlanan asgari ücretli,

iş bulamayan emeklilik yaşını doldurmayı bekleyen EYT’li;

aylık bağlama oranının düşürülmesi ile emekli olduğunda asgari ücretin yarısı kadar maaş alacak işçi; 3600 ek gösterge mağduriyeti yaşayan memurlar…

Oğluna pantolon alamadığı için canına kıyan baba, çocuklarını ısıtamadığı için kendini asan anne; manavın, marketin önünden geçerken çocuklarının gözünü kapatan ebeveynler…

Tüm bu dertler üzerine efkar dağıtmaya yakacak bir sigara; bindirilen vergilerle onun da olmuş fiyatı en düşük 14-15 lira… Bıraksın zıkkımı, eyvallah; ama bırakmak için ilaç desteği alsa; o ilacın bile fiyatı 300-400 lira…

***

Zamlar cep yakıyor, şirketler batıyor, vatandaş kemer sıkıyor; toplum krize girmiş; ülkeyi yönetemeyenlerin, siyaseti gerenlerin keyfi yerinde… Her biri ayrı bir lükste, her biri tatilde…

Özel hayatlarını magazin haberlerinde takip ettiğimiz sözde sanatçılar, toplumsal sorunları küçümseyip “Fasulye pahalıysa yemesinler” diye ahkam kesmekte…

Saraylarda ejder suları, pahalı bardaklar vasıtasıyla boğazlardan geçmekte…

Yolu para, köprüsü para; ama dünyada yok bizimkilerdeki hava…

***

Peki bu böyle gider mi? Gitmez… Yürümüyor artık. Krizle geldiniz, güven verdiniz, Cumhuriyet kazanımlarını sattınız, saraylar yaptırdınız, itibarı saraylarda sandınız; üretim ekonomisini, tüketimden vergi alan ekonomiye dönüştürdünüz, şimdi ise krizin en derinini yaşatıyorsunuz bu topluma. Eğer elinizde tüm bu sorunları bir anda çözecek sihirli bir değnek yoksa görünen o ki geldiğiniz gibi gideceksiniz…