Milliyetçi-muhafazakarların bitmeyen umudu

Milliyetçilerin arasındaki ayrışma yakın siyasi tarihte Alparslan Türkeş ve Muhsin Yazıcıoğlu dönemine dayanıyor.

Büyük Birlik Partisi, MHP’den kopan ilk yapıydı.

Ardından İYİ Parti geldi.

MHP, parti içi muhalifleri İYİ Parti’ye gönderdi.

İYİ Parti’den Zafer Partisi doğdu.

BBP’den kopanlar Milli Yol Partisi’ni kurdu.

Şimdi yine aynı eksende siyaset yapanlardan Yavuz Ağıralioğlu, Anahtar Parti’yi kurdu.

Milliyetçi-muhafazakar partilerin eskiden etkisi vardı oyu yoktu.

Şimdi hem etkisi hem oyu var.

AKP iktidarının MHP eksenine girmesiyle birlikte milliyetçilik revaçta.

***

Aşağı yukarı tüm prensipleri aynı olan bu partilerde genel olarak değişen tek şeyin bireyler olduğu görülüyor.

Yani lider odaklı bir yapılanma ve değişiklik söz konusu.

MHP’de genel başkan olamayan İYİ Parti’yi kuruyor.

İYİ Parti’de genel başkan olamayan Zafer Partisi’ni kuruyor.

Bir diğer Anahtar Parti’yi kuruyor.

Temel hassasiyetlerine bakıyoruz “Türklük”, bir kısmında Türklük ve İslam sentezi.

Bakış açısı ve varacağı nokta aynı.

Peki ne oluyor?

Seçmen bir onu bir diğerini denemeye başladı.

Yani seçenek olsun diye var bu kadar parti.

***

Program aynı, paradigma aynı.

Argüman aynı, genel olarak bıyıklar aynı.

Ayrı bir ekonomi disiplini yok.

Genel toplamı millet övgüsü.

Zaten var olan değerleri kuru kuruya öv dur.

Bu ülkenin refahı için mevcut rasyonel bir öneri yok.

Duygulara oyna, bol bol bağır, gaza getir.

Hala bu milletin gazla çalışması da kabul edilebilir değil.

Yurttaş bakış açısını değiştirmez asıl olanın bu rezil şartlardaki ekonomik düzenin değişmesi olduğu gerçeğini kavramazsa; ancak nutuk atanlar değişir.

Seçmen her seçim dönemi bir umut oyunu kullanır.

Seçtiklerini de kendi seçti sanıp mutlu olur.

Onun dışında Ahmet gider Mehmet gelir.

Hadi bereketli olsun…