Ubuntu Felsefesi

Geçtiğimiz günlerde sanal dünyada okuduğum ve de öğrendiğim bir davranış biçiminden bahsetmek istiyorum. Bu felsefi bakış açısı hayattaki bir çok alanda insanoğlunun bireysel bencilliklerinin hiçbir faydası olmadığını açıkça hepimize göstermektedir.

Afrika'da çalışan bir antropolog bir kabilenin çocuklarına bir oyun oynamayı önerir. Ağacın altına koyduğu meyvelere ilk ulaşanın ödülünün o meyveleri yemek olduğunu söyler. Onlara;

"Hadi, şimdi başlayın birinci olan ödülü alacak" der.

Antropologun sözü biter bitmez bütün çocuklar el ele tutuşup, koşup ağacın altına beraberce giderler ve hep beraber meyveleri yemeye başlarlar. Çok şaşıran antropolog, çocuklara neden böyle yaptıklarını sorduğunda ise çocuklar şu yanıtı verirler; ”Biz “ubuntu” yaptık”. Bu tanımı ilk kez duyan antropolog ubuntunun ne olduğunu sorar. Çocuklarda "Birbirimizle yarışa girseydik, yarışı sadece birimiz kazanmış, beşimiz kaybetmiş olacaktık. Beş arkadaş üzülünce, yarışı kazanan bir kişi nasıl ödül meyvesini yiyebilirdi ki? “Bizim dilimizde UBUNTU "Ben biz olduğumuz için "Ben'im" demektir!”

Şimdi, dünyanın en zengin yeraltı, yerüstü zenginliklerine, verimli topraklarına sahip olmasına rağmen, sömürgeci yaklaşıma elverişli siyası yapısı yüzünden, tüm zenginliklerini Avrupa ülkelerine teslim etmiş, bunca zenginliğine rağmen hala açlık, yoksulluk ve hastalıklarla boğuşan, özgür yaşam hakkı yüzyıllar öncesinden elinden alınmış olan, Afrika’nın yetiştirdiği bu çocukların “UBUNTU” kültürünü anlamaya çalışalım. Yaşadıkları yoksulluğa rağmen ben yerine biz olmayı nasıl bu kadar kolay kabullendiklerine akıl sır erdirelim, sonra da anladığımız şekilde yola koyulup, zincirlerimizi kıralım.

Öncelikle hayatımızdan “ben” kavramını çıkarıp, yerine “biz” kavramını yerleştirmemiz, biz gelişirken, büyürken bir diğerinin de gelişmesine yardımcı olmamız, başka yaşamlara da saygı duymamız öyle göründüğü gibi kolay olmayacaktır. Öyle ya! Doğduğumuz andan itibaren rekabeti öğrenmedik mi? Bir diğerini ezip geçmenin yollarını arayıp bulmadık mı? Her daim kral olarak yaşamın dayanılmaz hafifliğini allayıp, pullayıp, bize servis eden sistemin sadık köleleri olmadık mı?

Modern bir toplumun bireyi olma gururunu bir kenara bırakıp, biz yerine beni yaşamanın üzerimizde nasıl bir yük olduğunu görebilirsek eğer, görünmez kalelerimiz yıkılacak, aynı zamanda başkalarının da görünmezliği yok olacaktır. Bu olayı ne kadar iyi içselleştirsek, teknolojik hapishaneye dönen hayatlarımızdan alacağımız haz ve doyumda o kadar yüksek olacaktır. Burada amaç mutlu olmak değil, birlikte ne kadar çoğalabileceğimizi görebilmektir.

İnsanoğlu birbirine bağımlı, hassas bir iletişim ağında yaşamak üzere yaratılmıştır. Hiç birimiz bu fani dünyaya mükemmel bir şekilde gelmedik. Eksik parçalarımız peşinde koşmaya planlanmışız. Tamamlanırken de mutlaka başkalarının hikâyesine ortak olmamız, onları da kendimize ortak etmemiz gerekiyor. Bir insanın, bir başkası olmadan kendisine yetmesi de, tam olması da mümkün değildir. Ubuntu felsefesinde, inanan bir insan diğerlerine açıktır, diğerlerine olumludur, diğerleri iyi ve yetenekli olduğunda kendini tehdit altında görmez, büyük bir bütünün parçası olduğunu bilmekten gelen bir özgüveni vardır. Başkaları aşağılandığında, küçük düştüğünde, zulme uğradığında ya da ezildiğinde, o da kendisini aşağılanmış hisseder.

Ubuntu kavramı, diğerleriyle ilişki içindeki bireyi tanımlar. Nelson Mandela’nın sözleriyle ifade edecek olursak: “Bir ülkeden geçen bir seyyah bir köyde durur, yiyecek ya da içecek istemesine gerek yoktur. O köyde durduğunda köylüler ona yiyecek verir, onu ağırlar. Bu Ubuntu’nun bir sonucudur. Ubuntu, insanların kendilerinin bizzat zenginleşmemesi gerektiği anlamına gelmez. Aksine zenginleşirken başkalarının da zenginleşmesine yardımcı olmaktır. Burada asıl mesele şudur: Etrafındaki topluluğun daha iyi konuma gelmesi için de, kendimiz için yaptıklarımızı, başkaları içinde yapıyor muyuz?” sorusunun peşinden gitmektir.”

Çok zor gibi gelse de gerçekte yapmamız gereken şey çok basittir. Gönül gözüyle, sevgiyle etrafımıza bakabilmek, yaşamın bize getirdiği insanlara kucak açabilmektir. Sonrası çok kolay gelecektir.

Kardeşçe sevgi ve saygılarımla.

Dr. Erhan UYSAL

# YAZARIN DİĞER YAZILARI

Yazar Erhan Uysal - Mesaj Gönder


göndermek için kutuyu işaretleyin

Yorum yazarak Kocaeli Barış gazetesi Topluluk Kuralları’nı kabul etmiş bulunuyor ve yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan yorumlardan Kocaeli Barış gazetesi hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.

Haber ajansları tarafından servis edilen tüm haberler Kocaeli Barış gazetesi editörlerinin hiçbir editöryel müdahalesi olmadan, ajans kanallarından geldiği şekliyle yayınlanmaktadır. Sitemize ajanslar üzerinden aktarılan haberlerin hukuki muhatabı Kocaeli Barış gazetesi değil haberi geçen ajanstır.



Anket Körfez Belediye Başkanı kim olsun?
Tüm anketler